meine Schwester, meine Seele, was sagst Du

Langzaam groei ik toe naar het besef dat mijn twee kanten, de extraverte, outgoing en de naar binnengerichte behoefte aan stilte, geen tegenpolen zijn maar in elkaars verlengde liggen.
Als een lange draad in een oneindige beweging…
Het werd me duidelijk toen ik aan het werk was voor de tentoonstelling in de Korte Vijverberg.
Vanuit de storm verzamelde ik bladeren om deze te printen op linnen en zijde: wandelingen door Den Haag

botanische print op zijde


Om van daaruit weer af te dalen in mezelf. Om alles wat ik voel te vertalen met naald en draad. Zo ontstond De tranen van Sophia/Sophia’s tears. Een werk dat gaat over het collectieve lijden van vrouwen, over sterven en schepping, over wijsheid en liefde.

de tranen van Sophia, detail